Τα αριστερά κόμματα που έχουν ορίζοντα τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό» και μάλιστα σε επαναστατική εκδοχή, δεν μπορούν να είναι η διαχείριση του «αστικού κράτους».
Στην αστική δημοκρατία τα αριστερά ριζοσπαστικά κόμματα ζουν σε μια «σχιζοφρένεια» όπου «στη σφαίρα του ιδεατού η Επανάσταση πρέπει να συντελεστεί χωρίς αναβολή και στο πεδίο της πράξης».
Όσο είναι στην αντιπολίτευση πίνουν από το άγιο δισκοπότηρο της προοδευτικότητας.
Είναι όμως νομοτελειακά καταδικασμένα να αποτύχουν ερχόμενα στην εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες και όρους «αστικού κράτους», εκτός εάν εγκαθιδρύσουν μιά διαφορετική εκδοχή αυταρχικής μετάλλαξης του κράτους, κάτι που επιχείρησε ο «δικός μας» ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτοαναιρούμενος, έως το σημείο της πλήρους μετατόπισης στο έδαφος του αντιπάλου ως κακέκτυπο, ως ανεπιτυχής απομίμηση ενός προτύπου, απεμπολώντας τον όποιον αρχικό ριζοσπαστισμό.
Έτσι εγκλωβισμένος στα όρια του κάδρου του αντί ουσιαστικά να σκίζει μνημόνια, σκίζει τις σελίδες της προγονικής ιστορίας.
Στο τέλος δεν θα μείνει παρά ένα εξώφυλλο, ένα απολειφάδι από το κερδισμένο ηθικό πλεονέκτημα, χάριν και στις αυταρχικές πολιτικές της εμφυλιοπολεμικής δεξιάς. Εδώ βοήθησε πολύ και η Χούντα.
Το σκίσιμο της προγονικής ιστορίας ήταν μία ακόμη ενέργεια που τονίζει την ελλιπή γνώση και την ελλιπή μνήμη, ενώ το τραύμα ων επιζώντων παραμένει ζωντανό. Υπόγειες διαδρομές, στιγμές οδυνηρές.
Στην ιστορία της αριστεράς οι ιδέες υπάρχουν πέρα των γεγονότων, μόνες τους. Ασώματες ψυχές που αδιαφορούν για το σώμα τους, τα γεγονότα.
Γι’ αυτό το άνοιγμα στο Κέντρο αριστερού κόμματος σηματοδοτεί την έννοια της πολιτικής μετριοπάθειας και την υιοθέτηση πολιτικών που έχουν αναφορά είτε σε συντηρητικές πρακτικές είτε στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα.
Και στις δύο περιπτώσεις η Αριστερά δυσκολεύεται να γίνει ηγεμονική σε ένα περιβάλλον το οποίο χαρακτηρίζεται από την αύξηση των ανισοτήτων, καθώς η πολιτική μετριοπάθεια δεν μπορεί να εκφράσει τις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται.
Έτσι η στρατηγική του Κέντρου είναι μία στρατηγική εκλογικής ήττας.
Υ.Γ.: Η εκλογή Κασσελάκη είναι το ίδιο όταν αγοράζεις βιβλίο επειδή σου αρέσει το εξώφυλλο.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
