Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει την Ρωσία σε μιά οικονομική και στρατιωτική εξάντληση. Όμως, ο πρόεδρος Πούτιν ποντάρει στο γεγονός ότι εάν καταφέρει να αντέξει αρκετά, τότε η άλλη πλευρά είναι πολύ πιθανόν να πιέσει την Ουκρανία σε διαπραγματεύσεις ή να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να διακόψει ή περιορίσει αρκετά τη βοήθεια.
Ουσιαστικά, δηλαδή, ο Πούτιν για το 2024 ποντάρει στις Ευρωεκλογές και στις εκλογές στις Η.Π.Α. Ως προς τις Ευρωεκλογές, στην εμφάνιση ενός ακροδεξιού και αυταρχικού πουτινικού κύματος, και ως προς τις εκλογές στις Η.Π.Α., στη νίκη του Τραμπ.
Εάν οι Η.Π.Α. με την εκλογή του Τραμπ αποσυνδεθούν από την υπόθεση Ουκρανία, κάτι που δεν αποκλείεται, τότε η Ευρώπη θα διχαστεί περαιτέρω, ιδίως εάν το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών φουντώσει το φιλοπουτινικό κύμα. Ελπίδα, συνεπώς, του Πούτιν, είναι τα λαϊκίστικα τσουνάμια τόσο στην Ευρώπη όσο και στις Η.Π.Α.
Η πιθανότητα δικαίωσής του είναι μεγάλη και αυτό γιατί λίγοι αντιλαμβάνονται και κατανοούν τη σκοπιμότητα του θεσμού των Ευρωεκλογών.
Μία διεθνής ψηφοφορία όπως είναι οι Ευρωεκλογές, αντιμετωπίζεται με εθνικούς όρους από ψηφοφόρους που τις βλέπουν, κυρίως, ως μία χαμηλού ρίσκου ευκαιρία να εκδηλώσουν τη δυσαρέσκειά τους για προβλήματα που αντιμετωπίζουν στο εθνικό επίπεδο. Όμως οι επικείμενες εκλογές του Ιουνίου είναι κάτι παραπάνω από αυτό.
Είναι μία κρίσιμη δοκιμασία για την Ευρώπη την ίδια, ιδίως όταν οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν σημαντική άνοδο της Ακροδεξιάς και ενίσχυση των ακροδεξιών σχηματισμών στο Ευρωκοινοβούλιο. Εάν οι προβλέψεις επιβεβαιωθούν, η Ευρώπη θα κινδυνεύσει.
Ως προς τις εκλογές στις Η.Π.Α., η επανεκλογή Τραμπ θα σήμαινε το τέλος της παρουσίας στο ΝΑΤΟ και στον πόλεμο της Ουκρανίας με αποτέλεσμα η Ευρώπη να αναλάβει όλο ή το μεγαλύτερο μερίδιο της στρατιωτικής βοήθειας και αυτό μέχρι πότε; Ιδίως εάν μετά τις Ευρωεκλογές αυξηθούν τα φιλοπουτινικά κράτη – μέλη.
Ο Τραμπ δεν πιστεύει στις μακροπρόθεσμες συμμαχίες, είναι συναλλακτικός (ως επιχειρηματίας), κρίνει τα πάντα από την αξία που έχουν κάθε δεδομένη στιγμή, γι’ αυτό θα μετατοπίσει σταθερά το επίκεντρο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής από την Ευρώπη στην Κίνα και την Ασία.
Σε μιά χρονιά κρίσιμη για τη δημοκρατία στον κόσμο, η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο, θα αλλάξει, αν συμβεί, ριζικά τις ισορροπίες, ιδίως στο εσωτερικό της Δύσης. Την Ευρώπη απειλεί, έτσι, μιά θανάσιμη στασιμότητα.
Άσε που οι ηγέτες των αυταρχικών καθεστώτων, οι λαϊκιστές και οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής, θα βρουν ξανά στο πρόσωπο του Τραμπ τον πιστό σύμμαχο.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
