Η εργαλειοποίηση του ανθρώπινου δράματος

Μοιραστείτε το με φίλους

Όταν συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες, όπως αυτή στα ανοιχτά της Πύλου, μένεις άφωνος, σιωπάς, ούτε να κρίνεις μπορείς, ούτε να επιρρίψεις ευθύνες για ό,τι συνέβη, εάν δεν μιλήσουν πρώτα οι ειδήμονες. Αυτό που έρχεται ξανά και ξανά στο μυαλό είναι η αδικία, η φτώχεια, η καταπίεση που γεμίζουν τα αμπάρια των δουλεμπόρων.

Πού είναι οι ίσες ευκαιρίες, η ισονομία, η δίκαιη κατανομή πλούτου;

Να ευχηθούμε ό,τι συνέβη να αποτελέσει την αφορμή για σοβαρό προβληματισμό της Ευρώπης και του υπόλοιπου πολιτισμένου κόσμου και να κάνουν ό,τι πρέπει για να περιοριστούν τέτοιες τραγωδίες.

Η τραγωδία ανοικτά της Πύλου πυροδότησε μιά εσωτερική πολιτική σύγκρουση, υπηρετώντας σε μεγάλο βαθμό, δυστυχώς, τις σκοπιμότητες αντιπαράθεσης ενόψει των εκλογών.

Στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μιά σειρά στελεχών άρχισαν τα «παρατράγουδα», βάζοντας τους κομματικούς μηχανισμούς σε μιά συγκρουσιακή τροχιά.

Οι αποδοκιμασίες προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας από «νεολαίους» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι κάτι που δεν πρέπει να μας διαφύγει.

Βλέπω το βίντεο με την, ας πούμε, συνομιλία μεταξύ της Προέδρου και των αγανακτισμένων «νεολαίων» στην Καλαμάτα. Πρόκειται για ένα μνημείο αμετροέπειας, προπέτειας, λαϊκισμού, προβοκάτσιας, στρέβλωσης της πραγματικότητας, μισαλλοδοξίας και περιφρόνησης του δημοκρατικού λόγου με μπόλικο τσαμπουκά.

Από τη μία φωνές που δεν συνομιλούν, που δεν απευθύνονται στον «απέναντι», που πυροβολούν με το δάκτυλο υψωμένο.

Από την άλλη μιά φωνή ήπια που φανερώνει συναίσθημα, που μιλά με απόλυτη συνείδηση του τόπου και του χρόνου.

Αυτόν τον στείρο δογματικό, εχθροπαθή, χωρίς φαντασία και γεμάτα τσιτάτα λόγο, σας χρέωσε Αλέξη ο κόσμος στις εκλογές του Μαΐου.

Ευτυχώς τέτοια περιστατικά μάς υπενθυμίζουν από τι γλιτώσαμε. 

Το μάθημα, όπως φαίνεται, δεν το πήρατε και συνεχίζετε αδιάβαστοι να πορεύεστε για τις εξετάσεις του Ιουνίου.

Βλέπετε, στην επικράτεια της συγκίνησης ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. επένδυσε για άλλη μια φορά στις καταγγελίες, στην οργή και αγανάκτηση, ανασύροντας το πολιτικό πλαίσιο όπου για όλα φταίνε το έθνος, το Κράτος, η Ευρώπη, ο Μητσοτάκης.

Η γενική πρόβα έγινε με τους «νεολαίους» και ύστερα ο πρόεδρος Τσίπρας βρέθηκε ο ίδιος στο πεδίο για να κάνει αυτό που ο ίδιος ξέρει να κάνει καλά, την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου δράματος.

Υ.Γ.: Δεν υπάρχει μεγαλύτερο πένθος από την πολιτική εκμετάλλευση του πένθους.

Μιχάλης Βασ. Σούμπλης

Σχετικές δημοσιεύσεις