Η κρίση στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ο Κασσελάκης

Μοιραστείτε το με φίλους

Η ιδεολογική κρίση, ο εγκλωβισμός και η παγίδευση της Αριστεράς σε αφόρητα στερεότυπα προϋπήρχαν. Δεν ήρθαν με την άφιξη του Κασσελάκη. Αυτά που συμβαίνουν δεν είναι ευκαιριακά γεγονότα, αιφνιδιαστικά ή αναπάντεχα, γι’ αυτό η κρίση δεν πρέπει να ταυτίζεται με την εκλογική νίκη Κασσελάκη ή με τις προσωπικές αγωνίες κάποιων.

Η κρίση κυρίως εντάχθηκε από τα αδιέξοδα που δημιούργησε η διακυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στην προσπάθειά του να διαχειριστεί την εξουσία με όρους «αστικού κράτους».

Τότε στο υπαρκτό πεδίο και όχι στη θεωρία δοκιμάστηκαν οι κοινωνικές αξίες, η ποιότητα, η διαφάνεια, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη και οι πολιτικές δράσεις εντός των θεσμικών λειτουργιών της συνταγματικής πολιτείας.

Τότε κυρίως εντάθηκε η κρίση, με χαρακτηριστικό τη μετατόπιση ευρύτατων λαϊκών στρωμάτων.

Όσο ήσαν αντιπολίτευση ήταν η καλύτερή τους, κέρναγαν από το άγιο δισκοπότηρο που μοσχοβολούσε από ελπίδα και υποσχέσεις. Γι’ αυτό στο εξής, κάθε εκλογική επιτυχία πρέπει να θεωρείται κατάρα.

Ως κυβέρνηση, όσο μοίραζαν αόριστες και ανεδαφικές υποσχέσεις, όσο περισσότερους «Παπαγγελόπουλους», «Παππάδες» και «Πολάκηδες», τόσο περισσότερο εφωτίζοντο τα άλυτα εσωτερικά τους προβλήματα.

Ο περιορισμός σε μιά μονοσήμαντη ρητορική υποσχέσεων και συνθημάτων με ταυτόχρονη διάψευση, δεν έχει σχέση με αριστερή ιδεολογία. Πέρα από τις υποσχέσεις και τα συνθήματα, η πολιτική απαιτεί σοβαρότητα, επάρκεια και γνώση.

Το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών για αρχηγό ήταν αναμενόμενο, εφ’ όσον το κόμμα μετά τις αλλεπάλληλες ήττες δεν θέλησε να αλλάξει, δεν θέλησε να γίνει ένας σύγχρονος δημοκρατικός σοσιαλδημοκρατικός σχηματισμός.

Ο Τσίπρας έχει πρόσθετη και αποκλειστική ευθύνη για όσα αλλοτριωτικά συνέβησαν και συμβαίνουν.

Πέρα από την ευθύνη μιας απαράδεκτης διακυβέρνησης και μιας αντιπολίτευσης χωρίς συνέπεια, πέρα από την κομματική του λειτουργία που μετέτρεψε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αρχηγικές, έχει την ευθύνη της εκκόλαψης αυτού του εκφυλιστικού φαινομένου που μεταλλάσσει την ταυτότητα ενός πολιτικού φορέα και τον μετατρέπει σε εταιρεία, που συνυπάρχουν με αποκλειστικό σκοπό την εξουσία.

Υ.Γ.: Η κομματική γραφειοκρατία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πάντα θεωρούσε την κοινωνία αγύμναστη, κυκλοθυμική και αγαθιάρα, χωρίς διαμορφωμένη ταξική συνείδηση. Γι’ αυτό δεν ήθελε να εμπιστευτεί την εκλογή αρχηγού από την κοινωνία._   

Μιχάλης Βασ. Σούμπλης

Σχετικές δημοσιεύσεις