Πελατειακός Καπιταλισμός 

Μοιραστείτε το με φίλους
Στην πολιτική όταν αναφερόμαστε στην διαχείριση και των επίλυση προβλημάτων είναι αδιανόητο να το κάνουμε με όρους και προϋποθέσεις συναισθηματικής φύσεως, καλοσύνης, αγαθοεργίας και ανθρωπιάς. Μια τέτοια προσέγγιση είναι μεγάλη πλάνη που διαιωνίζει απλώς τα αδιέξοδα. Το κορυφαίο ζήτημα είναι τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούν οι πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή τα κόμματα. Ανεξάρτητα από το τι διακηρύσσουν στα λόγια, η ουσία μετράει και δεν είναι άλλη από το αν επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και όχι των Μεγάλων και Ισχυρών. Η ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ανάμεσα στους Οικονομικά Ισχυρούς και τους αδύναμους και μη προνομιούχους πάντα είναι επίκαιρη και καθορίζει τον ιδεολογικό προσανατολισμό των κομμάτων, τα όποια άλλωστε είτε ως αντιπολίτευση, είτε ως κυβέρνηση αποδεικνύουν εμπράκτως την φιλοσοφία τους. Το επαναλαμβάνω. Αν πιστεύαμε ότι τα προβλήματα λύνονται με αγαθοεργίες, καλοσύνες, ηθικολογίες και πατριωτισμούς θα μπορούσαμε να καλέσουμε ανθρωπιστικές η χριστιανικές οργανώσεις που ασχολούνται με το αντικείμενο της φιλανθρωπίας με αγαθοεργίες και θα ήταν όλα εντάξει. Δεν γίνεται όμως αυτό διότι η πολυπλοκότητα και οι κοινωνικές συγκρούσεις που αντικειμενικά υπάρχουν θέλουν τη δική τους αντιμετώπιση μέσω της πολιτικής που ως εξ αποκαλύψεως απελευθερωτική διαδικασία έχει τον τρόπο να εξισορροπεί τις κοινωνικές αντιθέσεις. Το θέμα είναι η επιλογή. Αν ο λαός εμπιστεύεται κόμματα που αποδεδειγμένα συντηρούν την στασιμότητα και την ακινησία και αποδεδειγμένα υπάρχουν για να εξυπηρετούν τα μεγάλα και πανίσχυρα Οικονομικά συμφέροντα όπως η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ που την μιμήθηκε η επιλέγει κόμματα σύγκρουσης και ανατροπής που αμφισβητούν στην πράξη την επικυριαρχία του πελατειακού καπιταλισμού που κυριαρχεί στον τόπο όπως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ. Στη βάση αυτή και κάτω από την κρισιμότητα των στιγμών μετά από τα δεξιοαριστερά πειράματα που πλήγωσαν και οπισθοδρόμησαν εμφανώς τη χώρα η ψήφος αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Κάθε πολίτης που σέβεται τον εαυτό του και νοιώθει ελεύθερος οφείλει να κλείσει τα αυτιά του στις σειρήνες της παραπληροφόρησης που έχει στηθεί τα τελευταία 10 χρόνια και υποψιασμένος να λειτουργήσει με ψυχραιμία και λογική. Κυρίως όμως να αντιληφθεί ότι δεν είναι όλοι ίδιοι όπως το αδίστακτο διαπλεκόμενο πελατειακό σύστημα πασχίζει με νύχια και με δόντια να τον πείσει.

Σχετικές δημοσιεύσεις