Λογικά δεν θα έπρεπε να δώσω σημασία για κάτι που είμαι εξοικειωμένος μέχρι μιθριδατισμού.
Εντούτοις, κάποιες ενέργειες, επιλογές του αρχηγού, συνεχίζουν να με ξαφνιάζουν.
Πρόκειται για την υποψηφιότητα στα ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. της κυρίας Έλενας Ακρίτα. Υποθέτω «συμβολική» μια και δεν κομίζει στο κόμμα ούτε πολιτική προϋπηρεσία ούτε τεχνοκρατικές γνώσεις.
Κομίζει όμως το «προφίλ» της απόμαχου που έλαμψε στα κοινωνικά δίκτυα.
Άραγε, είναι τόσο πολιτικά ωφέλιμη; Το κριτήριο της επιλογής, υποθέτω, το καλό γούστο, το πάθος για τον πολιτικό φανατισμό, για τη δύναμη του ψηφιακού παραληρήματος, ίσως και η κοινή προτίμηση για τον ακατάσχετο, χωρίς συνοχή, δημόσιο λόγο. Η επιλογή αυτή σηματοδοτεί πρόοδο; Όταν μιλάς για πρόοδο και χρησιμοποιείς την εκπρόσωπο μιάς παραχωρημένης αισθητικής, τότε ξεγυμνώνεσαι.
Αναρωτιέμαι, γιατί ένας επιπλέον «περφόρμερ» του πολιτικού φανατισμού; Δεν αρκούν οι Τσίπρας, Πολάκης, Τζανακόπουλος, Ραγκούσης; Ίσως να μην αρκούν για ένα κόμμα που σαγηνεύεται από την αντιπολιτική.
Κατά καιρούς, στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διατυπώνουν απόψεις που πόρρω απέχουν από τις μύχιες σκέψεις τους. Μικρό δείγμα του τελευταίου καιρού: «Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. η αντιμετώπιση της ακροδεξιάς είναι αξιακό ζήτημα».
Προφανώς και είναι, αφού η ψήφος της Χρυσής Αυγής δεν έχει χρώμα, (κάνω λάθος κύριε Νίκο; ) ούτε η εύρεση αίθουσας επί δύο χρόνια για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, ούτε η ψήφιση του νομοσχεδίου για τον αποκλεισμό του Κασιδιάρη από τις εθνικές εκλογές.
Τι να κάνω; Το ξέρω, στενοχωρηθήκατε πολύ από τον αποκλεισμό. Τώρα δεν υπάρχει μία ακροδεξιά για να αποσταθεροποιήσει το δεξιό ακροατήριο.
Είναι λάθος, οι ψηφοφόροι που θέλγονται από τους νεοναζί, να αντιμετωπίζονται ως συνήθης εκλογική λεία. Τέτοιες λογικές καταλήγουν να κανονικοποιούν την ψήφο τους.
Σε μια εποχή μονίμων κρίσεων και διαρκών απειλών, με αφορμή το γεωπολιτικό περιβάλλον, την ενεργειακή κρίση, τις πληθωριστικές πιέσεις και με βαθιά ριζωμένες παθογένειες, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιχειρεί να κερδίσει τις εκλογές με μεθόδους του ’15.
