Έντονη κριτική για το ατεκμηρίωτο και ουσιαστικά ανέφικτο «κλιματικό συμβόλαιο» άσκησε στη δημοτική αρχή ο Βασίλης Τζαμουράνης χτες στο Δημοτικό Συμβούλιο, επισημαίνοντας την έλλειψη χρηματοδοτικού πλαισίου σε συνδυασμό με τους κολοσσιαίες απαιτήσεις του προγράμματος. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα σε μια σειρά από κενά, αδιευκρίνιστα σημεία, υπερβολές και αντιφάσεις, που οδηγούν στο εύλογο συμπέρασμα ότι η δημοτική αρχή χρησιμοποιεί την κλιματική πολιτική του Δήμου σαν προεκλογικό πυροτέχνημα και σωσίβιο για την 4ετή ανεπάρκειά της. Ο Β. Τζαμουράνης τόνισε ότι η δημοτική αρχή έφερε το «κλιματικό συμβόλαιο» στο Δημοτικό Συμβούλιο πολύ εσπευσμένα, με μια εισήγηση που αναρτήθηκε μόλις 24 ώρες πριν από τη συνεδρίαση: κάτι πρωτοφανές στα χρονικά.
Η δημοτική αρχή επικαλέστηκε ότι ήθελε να υποβάλει το «συμβόλαιο» με την πρώτη ομάδα των 100 ευρωπαϊκών πόλεων, και η προθεσμία έληγε σήμερα 15/9. Αλλά πραγματικά αναρωτιόμαστε: Τι θα συνέβαινε αν δεν ήμασταν στην πρώτη ομάδα των 40 πόλεων; Τι θα παθαίναμε αν το προετοιμάζαμε καλύτερα και συμμετείχ
ΑΝΕΦΙΚΤΟΙ ΣΤΟΧΟΙ – ΑΓΝΩΣΤΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ
Έτσι κι αλλιώς όμως, το «συμβόλαιο» που παρουσιάστηκε «μπάζει» από παντού. Ο Β. Τζαμουράνης σχολίασε μεταξύ άλλων ότι:
Ακόμα δεν γνωρίζουμε το χρηματοδοτικό πλαίσιο του προγράμματος των «100 κλιματικά ουδέτερων πόλεων της Ευρώπης μέχρι το 2030» – ούτε σε τι ποσοστό θα πρέπει να συμμετέχουν οι πολίτες.
Δεν υπάρχει ακόμα φορέας υλοποίησης αυτού του κολοσσιαίου προγράμματος.
Μιλούν για έργα-δράσεις συνολικά 2 δισεκατομμυρίων ευρώ και πλέον: δηλαδή πάνω από 300 εκατομμύρια το χρόνο. Ποσό εξωπραγματικό!
Ο Δήμος λέει πως η Ευρώπη δεν έβαλε πλαφόν στο πρόγραμμα: Η κάθε πόλη μπορεί να κάνει όσα έργα θέλει. Αυτό σημαίνει μάλλον ότι η κάθε πόλη μπορεί να… δεσμευτεί και να ανεβάσει το ποσό όσο νομίζει, γιατί αυτή θα πληρώσει τα περισσότερα χρήματα!
Και το κυριότερο; Μέσα στα επόμενα 7 χρόνια θα πρέπει: Να αντικατασταθούν όλα τα οχήματα που κυκλοφορούν στην πόλη με ηλεκτρικά (όλα τα ΙΧ και όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς). Να εγκατασταθούν όλοι οι λέβητες και οι καυστήρες των πολυκατοικιών και των μονοκατοικιών. Να μετατραπούν όλα τα κτίρια της πόλης, όπως και οι εγκαταστάσεις του τριτογενή τομέα, σε ελάχιστης ενεργειακής κατανάλωσης!
Αυτό και μόνο νομίζουμε ότι τα λέει όλα… Το «κλιματικό συμβόλαιο» της δημοτικής αρχής είναι εντελώς έωλο – και αφορά έναν εγχείρημα που έχει κυρίως συμβολικό χαρακτήρα. Άλλωστε, σε ερώτηση του Β. Τζαμουράνη εάν αυτό το «συμβόλαιο» έχει δεσμεύσεις, η απάντηση ήταν ότι είναι ένα πολιτικό κείμενο. Δεν είναι νομικό κείμενο. Κατά συνέπεια δεν έχει καμία δέσμευση.
Άρα δεν πρόκειται για συμβόλαιο, αλλά για μια έκθεση ιδεών – προς έναν αξιόλογο μεν στόχο, ο οποίος όμως μπορεί να υπηρετηθεί μέσα από πλήθος διαφορετικά ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά προγράμματα. Χωρίς να θέτει τόσο ανέφικτους και δεσμευτικούς όρους, μέσα σε τόσο σύντομο διάστημα, προκαλώντας εξ ορισμού την αποτυχία του.
ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ – ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ
Επιπλέον, υπάρχουν βασικές ελλείψεις αλλά και σοβαρές αντιφάσεις αναφορικά με το «κλιματικό συμβόλαιο». Ενδεικτικά ο Β. Τζαμουράνης ανέφερε:
Α. Δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «ανθεκτικότητα». Καμία αναφορά στα έργα που πρέπει να γίνουν για να θωρακίσουν την πόλη απέναντι στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής.
Β. Από το «κλιματικό συμβόλαιο» έχουν εξαιρεθεί βασικές ρυπογόνες εστίες της περιοχής μας, όπως είναι τα πυρηνελαιουργεία!
Γ. Το «κλιματικό συμβόλαιο του Δήμου Καλαμάτας δεν συνάδει με εξαγγελίες κυβερνητικών παραγόντων και στελεχών της ΝΔ (Α. Γεωργιάδης, Α. Σαμαράς) που συμπεριλαμβάνουν τα ορυκτά καύσιμα στο ενδεδειγμένο ενεργειακό μίγμα. Τελικά με ποια πλευρά συντάσσεται ο δήμαρχος Θ. Βασιλόπουλος;
Δ. Υπάρχει έντονη αντίφαση ανάμεσα στη ρητορεία και την πρακτική της δημοτικής αρχής. Στην πράξη, όχι μόνο αδιαφορεί για περιβαλλοντικά φιλικές υποδομές και αλλαγές, αλλά προωθεί καθαρά αντι-οικολογικές και αντι-περιβαλλοντικές επιλογές: Π.χ. αντιπλημμυρικό Καλαμάτας – παράδοση αναπλασμένου τμήματος της Ναυαρίνου στα αυτοκίνητα – όξυνση κυκλοφοριακού – μη ανάθεση κυκλοφοριακής μελέτης – αδιαφορία για τα μέσα σταθερής τροχιάς – αυξανόμενη ανοχή στις καταλήψεις πεζόδρομων από αυτοκίνητα – διαχείριση σκουπιδιών κ.ά. Μια σειρά επιλογές που προσβάλλουν την πόλη, την απομακρύνουν από την ευρωπαϊκή της ταυτότητα και φυσικά της αφαιρούν, δεν της προσδίδουν «πράσινο» πρόσημο.