Δεν υπάρχει σύγχυση, δεν υπάρχει πολυπλοκότητα. Μόνο παιδιά αποτεφρώνονται στον ύπνο τους, ενώ ο κόσμος παρακολουθεί και δεν κάνει τίποτα.
Η Δρ Alaa al-Najjar, μια 36χρονη παιδίατρος και μητέρα 10 παιδιών, πέρασε το πρωί της Παρασκευής 23 Μαΐου, κάνοντας αυτό στο οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή της: Σώζοντας παιδιά στο νοσοκομείο Nasser της Γάζας. Μέχρι το σούρουπο, δεν ήταν πλέον θεραπεύτρια, αλλά πενθούντα, κρατώντας στην αγκαλιά της τα απανθρακωμένα, διαμελισμένα λείψανα των δικών της παιδιών – Yahya, Rakan, Ruslan, Jubran, Eve, Revan, Sayden, Luqman και Sidra. Επτά επιβεβαιώθηκαν νεκροί. Δύο παραμένουν θαμμένοι κάτω από τα ερείπια, συμπεριλαμβανομένου του μικρότερου, έξι μηνών Sayden, που κοιμόταν ακόμα στην κούνια του όταν ο Δρ al-Najjar τον αποχαιρέτησε εκείνο το πρωί.
Σε μία μόνο ισραηλινή αεροπορική επιδρομή – σε μόλις ένα λεπτό – ολόκληρος ο κόσμος της αφανίστηκε.
Ο σύζυγός της Hamdy, 40 ετών, επίσης γιατρός, και ο γιος τους Adam, 11 ετών, βρίσκονται στη ΜΕΘ, με τη ζωή τους να κρέμεται από μια κλωστή μέσα στο αποσυντιθέμενο σύστημα υγείας της Γάζας – όχι τυχαία αλλά σχεδιασμένα. Η επανειλημμένη, σκόπιμη στόχευση νοσοκομείων και κλινικών έχει αφήσει τις υποδομές υγειονομικής περίθαλψης της Γάζας σε ερείπια. Σε μόλις μία εβδομάδα, 12 από τις πιο αφοσιωμένες νοσοκόμες της Γάζας σκοτώθηκαν, μία προς μία.
Σχολιάζοντας την κατάσταση της οικογένειας, ο Δρ Graeme Groom, ένας Βρετανός χειρουργός που εργάζεται στο νοσοκομείο Nasser και τους χειρούργησε, δήλωσε ότι ο πατέρας είχε υποστεί έναν «διεισδυτικό τραυματισμό στο κεφάλι του», ενώ «το αριστερό χέρι του Adam ήταν σχεδόν κρεμασμένο. Ήταν καλυμμένος με τραύματα θραυσμάτων και είχε αρκετά σημαντικά τραύματα».
Το σώμα της κόρης της Ρεβάν κάηκε αγνώριστα – «τίποτα δεν έμεινε από το δέρμα ή τη σάρκα της», είπε ο θείος της. Κλαίγοντας, η Δρ Alaa παρακάλεσε τους διασώστες να την αφήσουν να κρατήσει την κόρη της για τελευταία φορά.
Δυστυχώς, τα λευκά σάβανα τυλιγμένα γύρω από τα σώματα των παιδιών της Γάζας συνεχίζουν να συσσωρεύονται.
Ο Yaqeen Hammad είναι τώρα ένα από αυτά τα τυλιγμένα και θαμμένα παιδιά.
Μόλις 11 ετών, ο Yaqeen ήταν ένας από τους νεότερους influencers των μέσων κοινωνικής δικτύωσης της Γάζας. Στη σύντομη ζωή της, ενσάρκωσε αυτό που ο Παλαιστίνιος λόγιος και ποιητής Rafeef Ziadah αποκάλεσε παλαιστινιακούς τρόπους «διδασκαλίας της ζωής». Ο Yaqeen έφτιαξε επιδόρπια. Παρέδωσε φαγητό. Έφερε ευτυχία σε παιδιά που είχαν χάσει τα πάντα. Σε ένα από τα βίντεό της, ενώ ετοίμαζε φαγητό, είπε στον κόσμο: «Στη Γάζα, δεν γνωρίζουμε τη λέξη αδύνατο». Αυτό ήταν το έγκλημά της.
Στις 23 Μαΐου, την ίδια μέρα που τα παιδιά του Alaa αποτεφρώθηκαν, το Ισραήλ αποφάσισε ότι το Yaqeen ήταν κατά κάποιο τρόπο απειλή για την ύπαρξή του. Πολλαπλές αεροπορικές επιδρομές έπληξαν τη γειτονιά της στο Deir el-Balah και έβαλαν τέλος στη ζωή της. Ήταν ένα από τα 18.000 παιδιά Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν από τον Οκτώβριο, ένα από τα 1.300+ από τότε που το Ισραήλ έσπασε την κατάπαυση του πυρός τον Μάρτιο και ένα από τα δεκάδες σε μόλις 48 ώρες.
Σχολιάζοντας τα ηθικά διπλά πρότυπα που εφαρμόζονται στους Παλαιστίνιους, ο Dan Sheehan, συντάκτης στο Literary Hub, σημείωσε: «Αν μια 11χρονη ισραηλινή influencer – ένα κορίτσι που παρέδιδε φαγητό και παιχνίδια σε εκτοπισμένα παιδιά – είχε σκοτωθεί, το Empire State Building θα φωτιζόταν γι ‘αυτήν. Το πρόσωπό της θα ήταν στην αρχική σελίδα όλων των μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων των ΗΠΑ. Το όνομά της θα ήταν στη γλώσσα κάθε πολιτικού».
Αλλά, για τον Yaqeen, υπάρχει μόνο σιωπή.
Ένας έμπειρος Παλαιστίνιος διπλωμάτης στον ΟΗΕ, ο Riyad Mansour, ήταν τόσο ενοχλημένος από την κλίμακα αυτής της καταστροφής εναντίον των παιδιών που ξέσπασε σε κλάματα κατά τη διάρκεια μιας δήλωσης. Πλάνα βίντεο έδειξαν τον Danny Danon – τον ισραηλινό ομόλογό του – να πνίγει ένα χασμουρητό ως απάντηση.
Μπροστά στο θάνατο των παιδιών της Παλαιστίνης, το Ισραήλ χασμουριέται από αδιαφορία. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, με μια πρόσφατη δημοσκόπηση να δείχνει ότι το 82% των Εβραίων Ισραηλινών υποστηρίζει την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη Γάζα. Πώς μπορεί να ειπωθεί στους Παλαιστίνιους, λοιπόν, να φέρουν τους εαυτούς τους – και τα παιδιά τους – στους ισραηλινούς στρατιωτικούς σταθμούς παράδοσης βοήθειας και να περιμένουν ασφάλεια, όχι αγριότητα; «Πώς», σύμφωνα με τα λόγια του κορυφαίου δικηγόρου ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Γάζας Raji Sourani, «θα μπορούσε το χέρι που σκοτώνει να γίνει επίσης το χέρι που τρέφει;»
Φυσικά, η απάντηση είναι ότι δεν μπορεί: τα φονικά χέρια του Ισραήλ φτάνουν πολύ μακριά στη Λωρίδα της Γάζας και τα παιδιά αισθάνονται το κύριο βάρος.
Ένας από αυτούς που απέφυγαν τη μοίρα του μαρτυρίου είναι ο Ward al-Sheikh Khalil, ένα πεντάχρονο κορίτσι που είχε βρει καταφύγιο σε σχολείο του ΟΗΕ. Ξύπνησε με τις φλόγες να τυλίγουν την τάξη όπου κοιμόταν η οικογένειά της. Η μητέρα και τα αδέλφια της σκοτώθηκαν στην ισραηλινή επίθεση. Η οροφή κατέρρευσε και βιντεοσκοπήθηκε καθώς προσπαθούσε να δραπετεύσει, ενώ το μικρό της σώμα καταβροχθίστηκε από τον καπνό και το χάος. Διασώθηκε από έναν γιατρό, ψιθύρισε, όταν ρωτήθηκε πού ήταν η μητέρα και τα αδέλφια της: «Κάτω από τα ερείπια».
Ένα άλλο νεαρό κορίτσι ανασύρθηκε κάτω από τα ερείπια της τάξης, με το σώμα της μισοκαμένο. Θα είναι αρκετός ο πόνος της για να συγκινήσει τις καρδιές των πολιτικών; Πόσα κορίτσια την αρέσουν; Πόσα αγόρια; Πόσα σπασμένα, απανθρακωμένα ή θαμμένα σώματα θα χρειαστούν μέχρι να ονομαστεί και να σταματήσει αυτή η γενοκτονία; Δεν θα είναι αρκετός ο αριθμός των 18.000 παιδιών της Παλαιστίνης – των οποίων τα ονόματα μπορεί να μην μάθουμε ποτέ πλήρως;
Τον Δεκέμβριο του 2023, η UNICEF, η υπηρεσία του ΟΗΕ για τα παιδιά, δήλωσε: «Η Λωρίδα της Γάζας είναι το πιο επικίνδυνο μέρος στον κόσμο για να είσαι παιδί». Στις 27 Μαΐου, η οργάνωση δήλωσε ότι «από το τέλος της κατάπαυσης του πυρός στις 18 Μαρτίου, 1.309 παιδιά έχουν σκοτωθεί και 3.738 έχουν τραυματιστεί. Συνολικά, περισσότερα από 50.000 παιδιά έχουν σκοτωθεί ή τραυματιστεί από τον Οκτώβριο του 2023. Πόσα ακόμη νεκρά κορίτσια και αγόρια θα χρειαστούν; Ποιο επίπεδο φρίκης πρέπει να μεταδοθεί ζωντανά πριν η διεθνής κοινότητα εντείνει πλήρως τις προσπάθειές της, χρησιμοποιήσει την επιρροή της και αναλάβει τολμηρή, αποφασιστική δράση για να αναγκάσει το τέλος αυτής της αδίστακτης δολοφονίας παιδιών;»
Συνήθως, όταν ένα κτίριο καίγεται, λαμβάνονται όλα τα μέτρα έκτακτης ανάγκης για να σωθούν ζωές. Δεν φείδεται προσπαθειών. Στο Βιετνάμ, οι κραυγές ενός παιδιού με ναπάλμ – της 9χρονης Phan Thi Kim Phuc – κινητοποίησαν τις παγκόσμιες προσπάθειες για τον τερματισμό του πολέμου. Το σώμα ενός μικρού αγοριού από τη Συρία – του 3χρονου Alan Kurdi – μετακίνησε μια ολόκληρη ήπειρο για να δεχτεί πρόσφυγες. Όμως, στη Γάζα, τα κορίτσια που τρέχουν να ξεφύγουν από τη φωτιά, ανασύρονται από τα ερείπια και καίγονται πέρα από κάθε αναγνώριση δεν αρκούν για να προκαλέσουν δράση.
Στη Γάζα, όταν τα παιδιά πιάνονται στη φωτιά των ανελέητων βομβαρδισμών, ο κόσμος γυρίζει την πλάτη του. Κανένας πόνος ή δυστυχία δεν φαίνεται να εμπνέει τους ηγέτες αυτού του κόσμου να αναλάβουν δράση για να σβήσουν αυτή τη μαινόμενη κόλαση στα σώματα των αθώων.
Όπως το έθεσε με ωμή σαφήνεια ο Jehad Abusalim, εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Παλαιστινιακών Σπουδών των ΗΠΑ: «Γιατί το κάψιμο των κοριτσιών είχε σημασία στο Βιετνάμ αλλά όχι στη Γάζα;» Στο Βιετνάμ, μια μόνο εικόνα – το κορίτσι με τις ναπάλμ που τρέχει σε ένα δρόμο – συγκλόνισε την αμερικανική συνείδηση. Αλλά «στη Γάζα, υπάρχουν δεκάδες στιγμές “κορίτσι ναπάλμ” κάθε μέρα. Αυτές οι εικόνες δεν φτάνουν φιλτραρισμένες μέσω μακρινών καλωδίων φωτογραφιών ή καθυστερημένης κάλυψης. Ζωντανεύουν, αφιλτράριστοι και αμείλικτοι. Ο κόσμος δεν στερείται αποδείξεων. Πνίγεται μέσα του. Γιατί λοιπόν δεν αντιδρά;»
Μια μικρή λάμψη ελπίδας προέρχεται από τους 1.200 ισραηλινούς ακαδημαϊκούς που έχουν υπογράψει μια επιστολή διαμαρτυρίας που επικεντρώνεται στα δεινά των Παλαιστινίων. Η ηθική τους διαύγεια αντικατοπτρίζεται σε μια πολύ απλή δήλωση: Δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν γνωρίζαμε. Αφήστε αυτά τα λόγια να τρυπήσουν τη συνείδηση κάθε πολιτικού και κάθε διπλωμάτη στον δυτικό κόσμο: Δεν μπορείς να πεις ότι δεν ήξερες.
PHGH:Aljazeera: Γκάντα Αγκίλ Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Η Δρ Ghada Ageel είναι Παλαιστίνια πρόσφυγας τρίτης γενιάς και σήμερα είναι επισκέπτρια καθηγήτρια στο τμήμα πολιτικών επιστημών του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα που βρίσκεται στο amiskwaciwâskahikan (Έντμοντον), έδαφος της Συνθήκης 6 στον Καναδά
