Η πολύχρονη φτωχοποίηση και εξαθλίωση της λαϊκής πλειοψηφίας (αρχικά στα 8 χρόνια των μνημονίων και στη συνέχεια στην 5-ετία εφαρμογής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής λιτότητας του «σχεδίου Πισσαρίδη» από τη ΝΔ), σε συνδυασμό με:
• την υποχώρηση της συλλογικής δράσης, που επιβλήθηκε διοικητικά στην 3-ετή περίοδο περιορισμών λόγω της πανδημίας, αλλά άφησε ανεξίτηλα σημάδια στο γενικό πληθυσμό – ιδιαίτερα στους νέους,
• τον αυταρχισμό, την αυθαιρεσία, την ασυδοσία και την ατιμωρησία του Καθεστώτος Μητσοτάκη,
• «υποταγή» της κυβερνητικής πλειοψηφίας στις μεθοδεύσεις του «επιτελικού κράτους στο Μαξίμου», με παράλληλη διόγκωση του συνεργαζόμενου καθεστωτικού παρακράτους,
• την κατάλυση της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης από την Εκτελεστική Εξουσία, τη δουλοπρεπή στάση της διορισμένης από το Καθεστώς Μητσοτάκη ηγεσίας της και τη σύμπραξη «προθύμων» λειτουργών της σε σχέδια συγκάλυψης εγκλημάτων του «επιτελικού κράτους» – ασυλίας και ατιμωρησίας πολιτικών,
• την άνευρη, χλιαρή και υποκριτική -πρακτικά συνένοχη- στάση της αντιπολιτευτικής πλειοψηφίας,
• κατακερματισμό της κεντροαριστεράς και διαδοχικές διασπάσεις της κρατικοδίαιτης «αριστεράς»,
• την απαξίωση του πολιτικού προσωπικού στη συνείδηση των πολιτών, λόγω ιδιοτέλειας – διαπλοκής και διαφθοράς των στελεχών, αλλά και λόγω εγωπαθούς και τυχοδιωκτικής στάσης των ηγεσιών,
• στέρηση ανεξάρτητης ενημέρωσης, συστηματική παραπληροφόρηση από το σύνολο σχεδόν των εξαγορασμένων ΜΜΕ, σκοτεινή χρηματοδότηση «ομάδων αλήθειας» και εκατοντάδων troll στα ΜΚΔ,
• επιχείρηση χειραγώγησης της κοινής γνώμης με «βιομηχανία» στημένων συνεχών δημοσκοπήσεων,
• «κανονικοποίηση» των διαρκών σκανδάλων – παρανομιών και εγκλημάτων, π.χ. Predator, ναυαγίου στην Πύλο, δυστυχήματος στα Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, με καθεστωτική συγκάλυψη στοιχείων και ευθυνών, ασυλία και ατιμωρησία των ενόχων – ιδιαίτερα των Υπουργών βάσει του άρθρου 86 του Συντάγματος, οδήγησαν σταδιακά τους πολίτες σε απογοήτευση και παραίτηση, σε αποχή ψηφοφόρων από εκλογές και από τα κοινά, που τείνει σε ποσοστά της τάξης του 50%, ενώ πάνω από 80% της κοινωνίας θεωρεί ότι υπάρχει κρίση θεσμών, διαπλοκή και διαφθορά σε Εκτελεστική – Νομοθετική – Δικαστική εξουσία και στα ΜΜΕ.
Ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών, που παρακολουθούν τα πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικά – ραδιοφωνικά – έντυπα και ψηφιακά ΜΜΕ, έχει υποστεί κυριολεκτικά «πλύση εγκεφάλου» από την κυβερνητική προπαγάνδα που κυριαρχεί στην πλειοψηφία τους. Δεδομένου ότι -άμεσα ή έμμεσα- χρηματοδοτούνται από την Κυβέρνηση και από συνεργαζόμενους με το καθεστώς επιχειρηματίες, οι οποίοι «ανταμείβονται» στο πολλαπλάσιο με απ’ ευθείας αναθέσεις, προνόμια και «διευκολύνσεις».
Υπάρχουν βέβαια αρκετοί συνειδητοί και ενεργοί πολίτες που επιλέγουν ενημέρωση από τα λίγα ανεξάρτητα εγχώρια μέσα ενημέρωσης και από μερικούς σωστούς δημοσιογράφους που εξακολουθούν να υπάρχουν, ή από έγκυρα και ανεξάρτητα ΜΜΕ άλλων χωρών, από επιλεγμένους «φίλους σε Κοινωνικά Δίκτυα», από βιβλία και αναζήτηση στο διαδίκτυο, κλπ. Αυτοί ευτυχώς έχουν τεκμηριωμένη εικόνα και γνώση της αλήθειας, τόσο για τα εσωτερικά όσο και για τα διεθνή θέματα.
Αν όμως παροτρύνει κανείς κάποιους «εθισμένους» στην κυβερνητική και συστημική προπαγάνδα για να επιλέξουν έγκυρη και ανεξάρτητη ενημέρωση, συχνά παίρνει ως απάντηση: είτε α) «άσε με, δεν αντέχω άλλο την αλήθεια, με πιάνει κατάθλιψη», ή «δεν μπορώ πλέον να σκέφτομαι – προτιμώ να χαλαρώνω με τηλεπαιχνίδια και αθλητικά», όσοι εξακολουθούν να έχουν αίσθηση της κατάστασής τους, είτε β) «εγώ δεν παρασύρομαι από την παραπληροφόρηση, βλέπω όλα τα κανάλια και έχω σχηματίσει δική μου άποψη», όσοι έχουν πλέον εσωτερικεύσει τη συστημική προπαγάνδα, σε βαθμό που εθελόδουλα την υιοθετούν.
Αυτά βέβαια δεν αποτελούν αποκλειστικότητα του Μητσοτακικού Καθεστώτος και της πρόσφατης κρίσης θεσμών στην Ελλάδα. Σημειώνονται και σε άλλα παρακμιακά – ακραία νεοφιλελεύθερα – αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα, π.χ. του Ντόναλντ Τράμπ στις ΗΠΑ και του Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία.
Όπως σημειώνει ο Noam Chomsky, στο «Ρέκβιεμ για το Αμερικανικό Όνειρο», από τους «Κυρίαρχους του Κόσμου» εφαρμόζεται το «ποταπό αξίωμα» (vile maxim) του Adam Smith: «Όλα για εμάς και τίποτα για τους άλλους»! Διαπιστώνει ότι οι «Ελίτ» και το χρηματοπιστωτικό σύστημα -με στοχευμένες επενδύσεις- υποστήριξαν τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής κατηγορίας, της αποκαλούμενης «πλουτονομίας», που θα διαθέτει σημαντικό πλούτο, ώστε να αποτελεί τους κύριους καταναλωτές, σε αντιδιαστολή με το αποκαλούμενο «πρεκαριάτο» (precarious proletariat = ανασφαλές προλεταριάτο)- δηλαδή τις εργατικές τάξεις σε όλο τον κόσμο, που προορίζονται να βιώνουν μια ολοένα πιο επισφαλή ζωή. Αυτές οι πολιτικές σχεδιάστηκαν ήδη στις δεκαετίες 1970 – 1980 από κορυφαίες χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις -π.χ. Citigroup, Goldman Sachs- (οι οποίες παραμένουν πλούσιες μόνο με κρατικές διασώσεις και διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις) και είναι υπόλογες για τις οικονομικές κρίσεις που ακολούθησαν.
Αλλά το «επιτελικό κράτος» της «Μητσοτάκης Α.Ε.» ξεπερνά τους υπόλοιπους σε ηθική αθλιότητα, άχρηστα (αντί για άριστα) κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, αχαλίνωτη ασυδοσία των καρτέλ, ανεξέλεγκτη ακρίβεια, καταστροφική προχειρότητα στις ιδιωτικοποιήσεις, συνταγματικές παραβιάσεις, συγκάλυψη εγκλημάτων της Κυβέρνησης και της «Ελληνικής Μαφίας», ασυλία και ατιμωρησία υπουργών – βουλευτών και «ημετέρων», αδιαφορία και αναλγησία στα θεμελιώδη δικαιώματα υγείας – παιδείας – περιβάλλοντος – ασφάλειας και της ίδιας της ζωής της πλειοψηφίας των πολιτών, εξαγορά ψήφων με κατασπατάληση ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων – που στερούνται από τους νόμιμους δικαιούχους οδηγώντας σε διάλυση παραγωγικών κλάδων – δημογραφική συρρίκνωση και ερήμωση περιφερειών, αλλά και σε υποχωρητική και υποτελή στάση σε εθνικά θέματα και κυριαρχικά δικαιώματα.
Η «Ν.Δ. Μητσοτάκη» και το «οικογενειακό Καθεστώς Μητσοτάκη» και συνεργαζόμενων επιχειρηματιών – κυβερνητικών & κομματικών στελεχών – εξαγορασμένων τεχνοκρατών – δημοσιογράφων και troll, δείχνουν ότι κυριολεκτικά μισούν τους εργαζόμενους πολίτες – τη μεσαία παραγωγική τάξη – τους συνταξιούχους – τα άτομα με ειδικές ανάγκες, με λίγα λόγια την λαϊκή πλειοψηφία.
• ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ!
• ΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΓΥΩΝΤΑΙ ΜΑΚΡΟΠΝΟΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ!
• ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΤΕΤΡΑΕΤΙΕΣ ΓΙΑ ΑΝΑΤΑΞΗ – ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΑΘΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ!
• ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΘΕΣΜΩΝ ΑΜΕΣΗΣ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!
Κωνσταντίνος Α. Μαρκάκης
Υστερόγραφο: Αν δεν ανατραπεί το «μονοπώλιο ενημέρωσης», που «ταΐζει σανό» – ψεύδη και παραπληροφόρηση, αποχαυνώνοντας αναγνώστες – θεατές – ακροατές, στερώντας τους πολίτες από ανεξάρτητη ενημέρωση έγκυρων σχολιαστών και από γνώση της αλήθειας, δεν υπάρχει προοπτική γνήσιας έκφρασης της κοινωνικής πλειοψηφίας σε εκλογές! Υπενθυμίζω απόψεις γνωστών διανοητών:
• Ο George Orwell φοβόταν αυτούς που θα απαγόρευαν τα βιβλία, που θα μας στερούσαν πληροφορίες, ότι η αλήθεια θα κρυβόταν από εμάς, ότι θα γινόμασταν κουλτούρα αιχμάλωτη σε μια αυταρχική εξουσία, ότι αυτό που μισούμε θα μας καταστρέψει. Στο έργο του «1984» οι άνθρωποι ελέγχονται με την πρόκληση πόνου.
• Ο Aldus Huxley φοβόταν ότι δεν θα υπάρχει λόγος να απαγορευθεί ένα βιβλίο, γιατί δεν θα υπάρχει κανείς που θα ήθελε να το διαβάσει, ότι θα μας δίνονται τόσα πολλά που θα περιοριζόμαστε σε παθητικότητα και εγωισμό, ότι η αλήθεια θα πνιγόταν σε μια θάλασσα ασχετοσύνης, ότι θα γίνουμε μια τετριμμένη κουλτούρα απασχολημένη με αισθησιακό καταναλωτισμό, ότι αυτό που αγαπάμε θα μας καταστρέψει. Στο «Brave New World» οι άνθρωποι ελέγχονται με την πρόκληση ευχαρίστησης, ενώ στο «Brave New World Revisited» επισημαίνει πως οι φιλελεύθεροι και ορθολογιστές πολιτικοί που βρίσκονται πάντα σε εγρήγορση για να αντιταχθούν στην τυραννία, «δεν έλαβαν υπόψη τους τη σχεδόν άπειρη όρεξη του ανθρώπου για περισπασμούς».
• Ο Noam Chomsky γράφει σχετικά με τον έλεγχο της ενημέρωσης: «Ο έξυπνος τρόπος για να κρατήσετε τους ανθρώπους παθητικούς και υπάκουους είναι να περιορίσετε αυστηρά το φάσμα της αποδεκτής γνώμης, αλλά να επιτρέψετε πολύ ζωηρή συζήτηση εντός αυτού του φάσματος. Αυτό δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση ότι υπάρχει ελεύθερη σκέψη σε εξέλιξη, ενώ όλη την ώρα οι προϋποθέσεις του συστήματος ενισχύονται από τα όρια που τίθενται στο εύρος της συζήτησης.»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
