Οσοι αρνουνται ελευθερια στους αλλους δεν αξιζουν να την εχουν για τον εαυτο τους (Αβραάμ Λίνκολν)
Αυτό είναι μια ισχυρή δήλωση με βαθιά ηθική και πολιτική σημασία. Αποδίδεται συχνά στον Αβραάμ Λίνκολν, και εκφράζει μια θεμελιώδη αρχή της δικαιοσύνης: η ελευθερία δεν είναι προνόμιο, αλλά δικαίωμα που πρέπει να ισχύει για όλους. Όποιος την αρνείται στους άλλους, αποδεικνύει ότι δεν την κατανοεί ούτε την αξίζει.
🔍 Ας το δούμε λίγο πιο βαθιά:
Η φράση υπογραμμίζει την αλληλεξάρτηση της ελευθερίας: δεν μπορείς να είσαι πραγματικά ελεύθερος αν καταπιέζεις τους άλλους.
Είναι μια προειδοποίηση ενάντια στον αυταρχισμό και την υποκρισία.
Ενισχύει την ιδέα ότι η ελευθερία είναι ηθικά αδιαίρετη—δεν μπορεί να είναι επιλεκτική.
Η Ελευθερία Δεν Είναι Επιλεκτική
Η ελευθερία δεν είναι απλώς λέξη, αλλά θεμέλιο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας: την ελευθερία.
Ο Αβραάμ Λίνκολν είπε κάποτε: «Όσοι αρνούνται ελευθερία στους άλλους δεν αξίζουν να την έχουν για τον εαυτό τους.» Και δεν υπάρχει πιο επίκαιρη αλήθεια. Γιατί η ελευθερία δεν είναι προνόμιο που χαρίζεται στους λίγους· είναι δικαίωμα που ανήκει σε όλους.
Η ιστορία μάς έχει διδάξει ότι κάθε φορά που η ελευθερία περιορίζεται, η κοινωνία οπισθοχωρεί. Από το Habeas Corpus στην Αγγλία, μέχρι τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στη Γαλλία, και από την Ελληνική Επανάσταση μέχρι την Οικουμενική Διακήρυξη του 1948, η ελευθερία ήταν πάντα το αίτημα των καταπιεσμένων και η δοκιμασία των ισχυρών.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ελευθερία, όταν αυτή δεν ισχύει για όλους. Δεν μπορούμε να την απαιτούμε για τον εαυτό μας, ενώ την αρνούμαστε στον διπλανό μας. Η ελευθερία είναι σαν τον αέρα: δεν μπορείς να τον κρατήσεις μόνο για σένα. Αν δεν αναπνέουμε όλοι, κανείς δεν αναπνέει πραγματικά.
Σήμερα, σε έναν κόσμο που δοκιμάζεται από ανισότητες, πολέμους και αυταρχισμό, η φωνή μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη: η ελευθερία δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Είναι καθολική, αδιαίρετη και αδιαπραγμάτευτη.
Ας γίνουμε οι υπερασπιστές της. Όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους. Γιατί μόνο όταν όλοι είναι ελεύθεροι, είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.
🕊️ Η Ελευθερία ως Καθολικό Δικαίωμα: Από τη Φιλοσοφία στην Ιστορία
📜 Ιστορικά Παραδείγματα που Ενσαρκώνουν την Αρχή
Habeas Corpus (1679, Αγγλία)
Εγγυήθηκε την προστασία από αυθαίρετη σύλληψη και φυλάκιση, θεμελιώνοντας την προσωπική ελευθερία.
Bill of Rights (1689, Αγγλία)
Περιόρισε την εξουσία του μονάρχη και καθιέρωσε την ελευθερία του λόγου εντός του Κοινοβουλίου.
Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας (1776)
Διακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, μεταξύ των οποίων η ζωή, η ελευθερία και η επιδίωξη της ευτυχίας.
Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789)
Κατά τη Γαλλική Επανάσταση, η ελευθερία ορίστηκε ως δικαίωμα που ανήκει σε κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως τάξης.
Συντάγματα της Ελληνικής Επανάστασης (1822–1827)
Κατοχύρωσαν την ισότητα, την ελευθερία της έκφρασης και τη θρησκευτική ελευθερία, ως θεμέλια του νέου ελληνικού κράτους.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Οι φρικαλεότητες του πολέμου οδήγησαν στη δημιουργία της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948), όπου η ελευθερία αναγνωρίστηκε ως παγκόσμιο δικαίωμα.
🔍 Γιατί Είναι Σημαντικό Σήμερα
Η ιστορία μάς δείχνει ότι η ελευθερία δεν είναι δεδομένη. Κάθε φορά που αρνείται σε μια ομάδα ανθρώπων—είτε λόγω φυλής, φύλου, θρησκείας ή πολιτικής πεποίθησης—απειλείται η ελευθερία όλων.
✨ Συμπέρασμα
Η ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτη όταν μιλάμε για ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όποιος την αρνείται στους άλλους, χάνει το ηθικό έρεισμα να την απαιτεί για τον εαυτό του. Η ιστορία μάς καλεί να υπερασπιστούμε την ελευθερία όχι μόνο ως προσωπικό δικαίωμα, αλλά ως συλλογική ευθύνη.
