Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο άνθρωπος που φέρνει ανάπτυξη, μεταρρυθμίσεις και σταθερότητα. Στην πράξη, όμως, λειτουργεί περισσότερο σαν dealer οικονομικών συμφερόντων, που μεσολαβεί ανάμεσα στην εξουσία και τους λίγους ισχυρούς, φροντίζοντας να εξασφαλίζει προνόμια και κέρδη για εκείνους. Το τίμημα το πληρώνει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Η εικόνα είναι ξεκάθαρη. Στην ενέργεια, οι πολίτες παλεύουν με λογαριασμούς που δεν βγαίνουν, ενώ οι εταιρείες θησαυρίζουν. Στην υγεία, οι δημόσιες δομές υποβαθμίζονται, και όποιος θέλει αξιοπρεπή περίθαλψη πληρώνει ακριβά σε ιδιώτες. Οι τράπεζες συνεχίζουν να εισπράττουν υπερβολικές προμήθειες και τόκους, την ώρα που οι μικρομεσαίοι ασφυκτιούν. Οι μισθοί μένουν στάσιμοι, η ακρίβεια εξαφανίζει το εισόδημα και η εργασιακή επισφάλεια έχει γίνει καθεστώς.
Όσο και να θέλει κανείς να έχει κατανόηση και να παραμένει καλοπροαίρετος, η πραγματικότητα δεν τον αφήνει. Γιατί οι υποσχέσεις περί «ανάπτυξης για όλους» μεταφράζονται στην πράξη σε κέρδη για λίγους και βάρη για πολλούς. Η λεγόμενη «κανονικότητα» είναι φτιαγμένη για τις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι για τις οικογένειες που παλεύουν κάθε μήνα να τα φέρουν βόλτα.
Η αλήθεια είναι σκληρή. Το κράτος δεν λειτουργεί πια για να στηρίζει τον πολίτη, αλλά για να εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Και όσο η κυβέρνηση συνεχίζει αυτή την πορεία, η κοινωνία βουλιάζει πιο βαθιά στην ανισότητα και την αδικία.
Το ερώτημα είναι αν θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτή την κατάσταση ή αν θα απαιτήσουμε μια πολιτική που θα βάζει μπροστά τον άνθρωπο και όχι τα συμφέροντα. Γιατί χωρίς αλλαγή πορείας, η πλειοψηφία θα μένει πάντα στο περιθώριο.
Γράφει ο Σταύρος Στραβόλαιμος
