Με τον εναρκτήριο λόγο στο συνέδριο τού Ινστιτούτου του, ο Τσίπρας θέλησε να δηλώσει την επιθυμία του να ξαναμπεί στο πολιτικό παιχνίδι. Αντιλαμβάνεται τον εαυτόν του ως προφήτη μιας ασαφούς σωτηρίας από μια επικείμενη καταστροφή.
Εμφανίστηκε ως συστημικός, προκειμένου να ξεχάσουμε όσα έγιναν, να διαγράψουμε τη συμμαχία με τον Καμμένο, να ξεχάσουμε όσα υποφέραμε, όσα πάθαμε. Η μνήμη παύει να έχει σχέση με την αλήθεια μόνον εάν πετάξεις στην χωματερή της ζωής τα μύρια όσα άλλα.
Ο Τσίπρας μπορεί να έχει βελτιώσει εν γένει την εμφάνισή του, αδυνατεί όμως να βελτιώσει το περιεχόμενο της απλοϊκής σκέψης του. Στην πραγματικότητα επαναλαμβάνει τον εαυτόν του, επιστρέφει με γενικότητες και με ένα ευχολόγιο σε πράγματα που ο ίδιος δεν πιστεύει.
Οι θεματικές του κράτους – έθνους και οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις απουσιάζουν εντελώς από τις αναλύσεις του. Αδυνατεί να αλλάξει κατεύθυνση παραμένοντας συνεπής με τον εαυτόν του και απέναντι στο φιλορωσικό, φιλοπαλαιστινιακό, φιλομπαχαλάκιδο και φιλοακτιβιστικό κοινό.
Οι γενικότητες ή η σιωπή σε επείγουσες υποθέσεις της εξωτερικής πολιτικής αποκαλύπτουν πόσο καιροσκόπος είναι και βεβαίως το στρατηγικό κενό.
Στο συνέδριο μίλησε για κουρασμένους πολίτες και έναν νέο «πατριωτισμό» απέναντι στην ολιγαρχία και την πλουτοκρατία. Τέλεια! Ποιός; Αυτός που καθυστέρησε σκόπιμα τη διενέργεια των δεύτερων εθνικών εκλογών το 2019, προκειμένου να ψηφίσει η Βουλή τη μετατροπή της δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων από κακούργημα σε πλημμέλημα! Καραμπινάτη συναλλαγή με την ολιγαρχία.
Με τις επανειλημμένες εμφανίσεις του επιχειρεί να επιστρέψει, στο οικείο, ενώ όλα έχουν αλλάξει. Σε καταλαβαίνω είναι δύσκολο να απαγκιστρωθείς, να θεραπευθείς από τις αναμνήσεις σου Αλέξη.
Το 2015 ως αρχηγός, είχες το προνόμιο να κρατάς στα χέρια σου τη μικρή κάψουλα της συμπυκνωμένης ιστορίας της Αριστεράς. Δυστυχώς ή ευτυχώς την έκανες τετρακλάδια μαζί με το κόμμα.
Ο Τσίπρας πάντα επιλέγει από το καρβέλι της πραγματικότητας εκείνη τη φέτα που τον βολεύει, φέτα εμπλουτισμένη με την ιδεολογία, το συναίσθημα και τον λόγο της προπαγάνδας και του λαϊκισμού. Μιά στάση πνευματικής οκνηρίας και αδιαφορίας για τη γνώση και εμβάθυνση, του αρκεί η ακλόνητη βεβαιότητα μιάς «αλήθειας».
Ισχυρή απόδειξη ότι ο Τσίπρας παραμένει ίδιος και απαράλλακτος, είναι ότι έβαλε την υπογραφή του στην πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να στείλει τον Μητσοτάκη σε προανακριτική επιτροπή για τα αδικήματα: την κακουργηματική διατάραξη και ασφάλειας των συγκοινωνιών, για κακουργηματική απιστία, παράβαση καθήκοντος, υπόθαλψη. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.
Ο Τσίπρας είχε την ευκαιρία να ξεχωρίσει από το κουβάρι της δύσοσμης υπόθεσης, έχασε την ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση, αφήνοντας πίσω τα αδιέξοδα στα οποία βολοδέρνουν οι άλλοι, αυτός όμως δεν θέλησε να απαρνηθεί τον παλιό καλό εαυτό του.
Ας όψεται που ο Μητσοτάκης άφησε τον Τσίπρα να ξανααλωνίζει ατιμώρητος.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
