Η Αθήνα εδώ και καιρό επιχειρεί να τηρήσει μιά πολύ ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στην ανάγκη να παραμείνει αλώβητη η στρατηγική συμμαχία με την Ιερουσαλήμ και παράλληλα να μην τραυματίσει τις πολύ καλές σχέσεις με τις αραβικές χώρες.
Η Αθήνα ιδίως κατά την τρέχουσα συγκυρία διαφυλάττει το καλό διμερές κλίμα με το Ισραήλ, που οδήγησε στη σύσφιξη των σχέσεων και στην εγκαθίδρυση μιάς πολυδιάστατης συνεργασίας σε τομείς όπως το εμπόριο, η ενέργεια και η οικονομία.
Στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας, η Αθήνα προχώρησε σε σοβαρά ανοίγματα προς την ισραηλινή πολεμική βιομηχανία, ενώ η ελληνική αεράμυνα θα φέρει «ισραηλινό πρόσημο».
Ωστόσο δεν παραγνωρίζει την αξία και των λοιπών περιφερειακών συμμαχιών με χώρες όπως η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ κ.ά. Αποφεύγει την πλήρη ταύτιση με την κυβέρνηση Νετανιάχου, η πολιτική της οποίας στη Γάζα έχει χάσει διεθνώς τα ερείσματά της. Όσα συμβαίνουν σήμερα στη Γάζα, τα βλέπουν χιλιάδες προοδευτικοί, φιλελεύθεροι, αριστεροί, διανοούμενοι Εβραίοι, που έχοντας γνώση και το ηθικό κύρος, τολμούν να τα παραδεχτούν.
Όμως, όσα συμβαίνουν κατά Ισραηλιτών αλλά και Εβραίων στην Ελλάδα και αλλού, οι διάφορες αποχρώσεις της Αριστεράς τα στηρίζουν με εκδηλώσεις μίσους εναντίον ανθρώπων λόγω της εθνικής τους ταυτότητας.
Οι αντιδράσει με «περιπολίες» στο κέντρο της Αθήνας και με εικόνες από τα ελληνικά νησιά, όπου ομάδες «διαδηλωτών» επιτίθενται φραστικά σε Ισραηλινούς προκαλούν ντροπή. Η συλλήβδην στοχοποίηση τουριστών λόγω εθνικότητας είναι απαράδεκτη, καθώς τούς αποδίδει συλλογικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν διαθέτουν. Οι τουρίστες έχουν διακριτή προσωπικότητα, δεν αντιπροσωπεύουν το κράτος του Ισραήλ, γι’ αυτό και ο στιγματισμός τους από οργανωμένες μειοψηφίες είναι λανθασμένος.
Πόσο μεγάλη είναι η υποκρισία όσων σήμερα εξεγείρονται αποκλειστικά για τη Γάζα, αλλά επιδεικνύουν εντελώς διαφορετική στάση σε άλλες περιπτώσεις πολέμων και εγκλημάτων;
Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να ζητούν από Έλληνες Εβραίους να κάνουν δηλώσεις μετάνοιας καταδικάζοντας το Ισραήλ.
Η απαίτηση για αποκήρυξη μήπως μας θυμίζει αλήστου μνήμης χρόνια;
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
