Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό το εθιμικό διεθνές δίκαιο και καθορίζει το νομικό πλαίσιο εντός του οποίου πρέπει να διεξάγονται όλες οι δραστηριότητες στους ωκεανούς και τις θάλασσες. Σύμφωνα με την εν λόγω Σύμβαση, εναπόκειται σε κάθε παράκτιο κράτος να καθορίσει και να οριοθετήσει τις θαλάσσιες ζώνες του, μεταξύ άλλων και με άλλα κράτη σε περίπτωση παρακείμενων υδάτων. Το ίδιο ισχύει και για τα κράτη μέλη που είναι αρμόδια να καθορίζουν και να οριοθετούν τις θαλάσσιες ζώνες τους.
Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ των ενδιαφερόμενων κρατών θα πρέπει να διευθετείται μέσω διαλόγου και διαπραγματεύσεων καλή τη πίστει, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένης της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας (UNCLOS), και η οιαδήποτε διαφορά θα πρέπει να επιλύεται με ειρηνικά μέσα, με προσφυγή, εφόσον χρειαστεί, στο Διεθνές Δικαστήριο. Η Τουρκία πρέπει να σέβεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών μελών.
Ενώ η οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών συνιστά θέμα που εμπίπτει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών, σε περίπτωση μονομερών ενεργειών ή προκλήσεων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου από τρίτη χώρα ή τρίτες χώρες, η ΕΕ θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα και τις επιλογές που έχει στη διάθεσή της, μεταξύ άλλων σύμφωνα με το άρθρο 29 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το άρθρο 215 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης1, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της και τα συμφέροντα των κρατών μελών της.
Από το 2019 η ΕΕ εφαρμόζει καθεστώς περιοριστικών μέτρων2 λόγω των παράνομων γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Επιβάλλονται κυρώσεις σε πρόσωπα ή οντότητες που ευθύνονται ή εμπλέκονται σε δραστηριότητες γεώτρησης που δεν επιτρέπονται από την Κύπρο (στα χωρικά της ύδατα, στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της ή στην υφαλοκρηπίδα της). Το καθεστώς παρατείνεται κάθε χρόνο και ισχύει πλέον έως τις 30 Νοεμβρίου 2025.
