Σε μη κανονικές συνθήκες σαν αυτές που έχει αναδείξει το δυστύχημα των Τεμπών, η κουλτούρα της διαχείρισης επιτυγχάνεται όχι με ορθολογισμό, αλλά με ενίσχυση της αντικανονικότητας.
Όσα πιο στραβά είναι τα πράγματα, τόσο το καλύτερο. Αυτό λέγεται εργαλειοποίηση του συλλογικού δράματος.
Αποτέλεσμα, το πολιτικό σώμα να ασθενεί, τα συμπτώματα: άμετρη πολιτική σύγκρουση, αλόγιστη πολιτικοποίηση, μεροληπτικές ερμηνείες, αμφισβήτηση θεσμών, εμμονική καχυποψία, όλα αυτά όσο ακραία και αν είναι, γίνονται λίπασμα.
Αν συγκρίνουμε τις αντιδράσεις στο Μάτι και στα Τέμπη, με δύο πολύ διαφορετικές κυβερνήσεις, θα δούμε εντυπωσιακές ανομοιότητες. Στα Τέμπη η «ανεπεξέργαστη οργή» κινητοποιήθηκε ζητώντας εκδίκηση. Αντί η «οργή» να εκλογικευτεί και να γίνει δύναμη δημιουργίας δίνοντας τον λόγο στη δικαιοσύνη, τη στοχοποίησε αποδίδοντας σε αυτήν κατηγορίες ότι είναι άδικη και κατευθυνόμενη σε επίπεδο ουσίας και δικονομίας!
Οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης δεν κατάφεραν να υπερβούν τον υπολογιστικό εαυτόν τους κηρύσσοντας τον «υπέρ πάντων αγώνα», με αποτέλεσμα η πολιτική ατμόσφαιρα να αποδίδει άρωμα αγανακτισμένων και αντιμνημονιακής παραφροσύνης.
Ο ηγέτης θέλει όραμα, ευρύτητα γνώσεων, επιτελικά χαρίσματα. Τα διαθέτει; Σε αυτό το γενικευμένο αίσθημα απονομιμοποίησης, οι εκπρόσωποι του κινδύνου ψάχνουν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναβρεθούν στο κέντρο της σκηνής. Η χώρα δεν έχει ανάγκη από νέους διχασμούς ούτε από νέες σκευωρίες.
Πάντως, τα σημάδια είναι ανησυχητικά: η Πρόεδρος και η Εισαγγελέας του Άρειου Πάγου δέχτηκαν απειλές μέσω τηλεφωνημάτων και emails, ο εφέτης ειδικός ανακριτής στοχοποιήθηκε μέσω διαδικτύου.
Τέτοιες ακραίες μομφές απειλών κατά του θεσμού της Δικαιοσύνης, όχι μόνον δεν βοηθούν τη διερεύνηση της υπόθεσης, αλλά, αντιθέτως, επιχειρούν μεθοδευμένα να στρέψουν τους προβολείς από το πεδίο της έρευνας και της αναζήτησης της αλήθειας σε άλλες κατευθύνσεις, ιδίως μετά την διαπίστωση ότι η εμπορική αμαξοστοιχία δεν μετέφερε δεξαμενή με εύφλεκτα υλικά.
Αναρτώνται κείμενα εξειδικευμένου νομικού περιεχομένου κατά της ηγεσίας της Δικαιοσύνης, κατατίθεται μήνυση κατά του εφέτη ανακριτή επειδή, όπως υποστηρίζεται, άφησε στην άκρη περίπου 700.000! αρχεία. Με όλα αυτά επιτρέπεις σε έναν κακόπιστο να ισχυριστεί ότι θέλεις να καθυστερήσεις την έναρξη της δίκης. Φανταστείτε, μετά την μήνυση κατά του εφέτη ανακριτή, να είχε παραιτηθεί και να αναλάμβανε αντικαταστάτης που θα έπρεπε να δει τη δικογραφία από την αρχή.
Από ό,τι φαίνεται, κάνουν τα πάντα ώστε η δίκη να βρίσκεται σε εξέλιξη κατά την προεκλογική περίοδο. Η επίθεση κατά της Δικαιοσύνης είναι ένα είδος πολιτικής μεγαλαυχίας για να χτίζεται το προφίλ του ισχυρού ηγέτη που ορθώνει τον ανάστημα και τα λέει κατάμουτρα και σταράτα.
Μιχάλης Βασ. Σούμπλης
