Μείζων κίνδυνος η «αβεβαιότητα» λόγω Τραμπ

Μοιραστείτε το με φίλους

Ιδού μία ενδιαφέρουσα δήλωση, που πέρασε μάλλον στα «ψιλά»: προ ημερών στην Ουάσινγκτον η Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) , μιλώντας στους δημοσιογράφους για τις προοπτικές της οικονομίας το 2025, έκανε λόγο για παγκόσμια «αβεβαιότητα» (uncertainty). )  λόγω της εμπορικής πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσει ο Ντόναλντ Τραμπ με την επιβολή τιμωρητικών δασμών , για να προσθέσει ότι αυτή η αβεβαιότητα «εκφράζεται μέσω των υψηλότερων μακροπρόθεσμων επιτοκίων».

Αν το καλοσκεφτούμε, πρόκειται για μία συγκλονιστική δήλωση: το ΔΝΤ, ο θεματοφύλακας της ελευθερίας οικονομίας (και του παγκόσμιου καπιταλισμού, θα έλεγαν πολλοί) μας προειδοποιεί ξεκάθαρα ότι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ  αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την πορεία της οικονομίας, καθώς οι απειλές του περί δασμών προκαλεί αβεβαιότητα , η οποία αντανακλάται στο υψηλό κόστος του χρήματος. Κατά συνέπεια προκαλείται έλλειψη «καυσίμων» για την οικονομική ανάπτυξη.

Ο « κίνδυνος » και η « αβεβαιότητα »

Για τους οικονομολόγους η αβεβαιότητα μπροστά στον κίνδυνο είναι χειρότερη και πιο οδυνηρή από τον κίνδυνο καθαυτό. Διότι ο «κίνδυνος» (ρίσκο) είναι ένα μελλοντικό γεγονός δυσάρεστο, αλλά και «μετρήσιμο», για το οποίο υπάρχουν ή μπορούν να βρεθούν συγκεκριμένες πληροφορίες. Στα πλαίσια μίας «ανάλυσης κινδύνου» μπορεί να εκλογικεύσεις τον κίνδυνο, ίσως και να ασφαλιστείς απέναντι στον κίνδυνο. Παράλληλα, μπορεί να αναζητηθούν πιθανές εναλλακτικές λύσεις και επιλογές.

Αντιθέτως, η «αβεβαιότητα» (αβεβαιότητα) είναι κάτι αφηρημένο, που δεν επιδεικνύεται μέτρηση. Πώς θα ασφαλιστείς απέναντί ​​της; Πώς θα αναζητήσετε εναλλακτικές λύσεις σε κάτι που δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι και πόσες πιθανότητες υπάρχουν να συμβούν κάποτε, αλλά μπορεί και όχι; Για έναν επίδοξο επενδυτή η διάχυτη αβεβαιότητα είναι ένας εφιάλτης πιο βασανιστικός από τον συγκεκριμένο και αυστηρά οριοθετημένο κίνδυνο.

Μόνο τις τελευταίες εβδομάδες πριν από καθήκοντα (για να μην ανατρέξουμε σε παλαιότερες επικές δηλώσεις), ο Ντόναλντ Τραμπ δήλωνε ότι θα επιβάλει τιμωρητικούς δασμούς σε Ευρώπη και Κίνα, να απορρυθμίσει τον τραπεζικό κλάδο και τα κρυπτονομίσματα, να προσαρτήσει τη Γροιλανδία , γιατί όχι και τον Καναδά. , να ανακτήσει τον έλεγχο της Διώρυγας του Σουέζ , να μετονομάσει τον Κόλπο του Μεξικού σε «Θάλασσα της Αμερικής». Την ίδια στιγμή ο Ίλον Μασκ, πλουσιότερος άνθρωπος στον πλανήτη και «ειδικός σύμβουλος» του Τραμπ, δηλώνει ανοιχτά ότι θέλει να προκαλέσει σε παραίτηση τον Βρετανό πρωθυπουργό Κιρ Στάρμερ και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς.

Κάνοντας « deal » με τον Τραμπ

Πώς να διαχειριστείς όλη αυτή την αβεβαιότητα; Ο Τζον Μπόλτον, σύμβουλος εθνικής ασφαλείας κατά την πρώτη θητεία Τραμπ στον Λευκό Οίκο, συμβουλεύει μέσω των Financial Times τους ξένους ηγέτες να ακολουθούν το παράδειγμα του πρώην πρωθυπουργού της Ιαπωνίας Σίντζο Άμπε. Όχι βέβαια στον εθνικιστικό λόγο του Άμπε (για τον οποίο κάποιοι τον αποκαλούσαν «Τραμπ πριν από τον Τραμπ»), αλλά στην υπομονή και την επιμονή με την οποία, την εποχή εκείνη, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός καλλιεργούσε τακτικές επαφές με τον Τραμπ, προσφέροντάς του όμως. ταυτόχρονα όχι μόνο καλά λόγια, αλλά και επενδύσεις δισεκατομμυρίων.

Έτσι, στην περίοδο 2009-2022 οι άμεσες επενδύσεις (FDI) της Ιαπωνίας στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 182%, φτάνοντας στα επίπεδα-ρεκόρ των 679 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ το 2020 οι ιαπωνικές επιχειρήσεις στις ΗΠΑ απασχολούν περισσότερους από 500.000 Αμερικανούς. Να ένα deal που σίγουρα ενδιαφέρει τον dealmaker Τραμπ (αν και θα μας στοιχίσει κάτι παραπάνω, είναι η αλήθεια…).

ΠΗΓΗ:  DW-Γιάννης Παπαδημητρίου Νομικός και δημοσιογράφος στην DW.

Ασχολείται κυρίως με ευρωπαϊκά, πολιτικά και οικονομικά θέματα.

Σχετικές δημοσιεύσεις